Jak podłączyć żarówkę przez przełącznik - schematy

Włącznik światła jest powszechnym urządzeniem gospodarstwa domowego. Służy do zamykania, otwierania (aw niektórych przypadkach przełączania) elektrycznego obwodu oświetleniowego. Możesz sam podłączyć przełącznik do żarówki, ale nie zaszkodzi najpierw zapoznać się z proponowanymi materiałami.

Odmiany włączników światła

Domowe urządzenia przełączające można klasyfikować według różnych kryteriów. Przede wszystkim są podzielone według celu. Zależy to od rodzaju grup kontaktów, ich liczby. Najczęstsze urządzenia są kluczowe.Posiadają grupę styków do zamykania-otwierania obwodu elektrycznego. Według liczby grup kontaktów takie urządzenia dzielą się na:

• jednoklawiszowy - z jedną grupą kontaktów;
• dwukluczowy - z dwiema niezależnymi grupami;
• trzykluczowy - z trzema.

Oznaczenia łączników na schematach i rysunkach.

Istnieje również przejście i oprawy krzyżowe do tworzenia schematów sterowania światłem z wielu punktów.

Schematy kontaktowe różnych urządzeń gospodarstwa domowego.

Można je podzielić ze względu na sposób działania:

• Klawiatury;
• przycisk - z przyciskiem bez mocowania do sterowania światłem poprzez przekaźniki impulsowe;
• obrotowy - aby włączyć oświetlenie, należy obrócić korpus sterujący;
• dotykowy, zdalnie sterowany itp. - do tworzenia systemów typu „Inteligentny dom».

Według rodzaju instalacji przełączniki dzielą się na:

• zewnętrzne - używane do okablowania otwartego lub ukrytego;
• wbudowany - używany do ukrytego okablowania.

W zależności od stopnia ochrony wyłączniki dzielą się na urządzenia do instalacji wewnętrznej i instalacji zewnętrznej (IP nie mniej niż 44). Ponadto przy wyborze należy zwrócić uwagę na prąd znamionowy - powinien on pokrywać się z prądem zamierzonego obciążenia z marginesem.

Przygotowanie do pracy, dobór sprzętu

Aby pomyślnie podłączyć żarówkę elektryczną, wymagane są określone materiały i narzędzia. Bez tego nie ma co mówić o jakiejkolwiek jakości, która decyduje o trwałości systemu.

Zestaw niezbędnych narzędzi

Aby zakończyć instalację będziesz potrzebować:

• nóż ślusarski do usuwania izolacji;
• jeśli istnieje ściągacz izolacji, przyda się do zdejmowania izolacji z poszczególnych przewodów;
• do skracania kabli, przewodów do wymaganej długości potrzebne będą noże;
• do instalacji urządzeń elektrycznych potrzebny będzie zestaw śrubokrętów;
• jeśli przewiduje się lutowanie skręceń lub cynowanie odizolowanych odcinków drutu, potrzebna będzie lutownica elektryczna z kompletem materiałów eksploatacyjnych (topnik, lut).

W trakcie pracy będziesz potrzebować również innego małego narzędzia do obróbki metalu (szczypce, młotek itp.).

Produkty konduktorskie

Wybierając kabel do systemu oświetleniowego należy przyjąć jako podstawową zasadę – brak aluminium. Względną taniość wyrobów z przewodników aluminiowych równoważą potencjalne problemy w dalszej eksploatacji:

• ciągliwość tego metalu prowadzi do pogorszenia styków w zaciskach zaciskowych, będą one musiały być okresowo dokręcane;
• jego kruchość doprowadzi do problemów podczas kolejnych napraw;
• tendencja do utleniania w powietrzu również nie poprawi kontaktu (miedź też nie jest pozbawiona tej wady, ale tutaj problem można radykalnie rozwiązać poprzez pocynowanie czyszczonych miejsc).

Ponadto rezystywność aluminium jest 1,7 razy większa niż miedzi. Dlatego będziesz musiał wybrać przewodniki o większym przekroju. Rekompensuje to również pewne oszczędności finansowe.

Przeczytaj także

Jaki przewód wybrać do okablowania w mieszkaniu?

 

Przekrój żył dobierany jest według ekonomicznej gęstości prądu i sprawdzany pod kątem odporności termicznej i dynamicznej na prądy zwarciowe. Wymagane jest również, aby spadek napięcia na przewodach zasilających nie przekraczał 5% dla najdalszego odbiorcy. Ale w większości przypadków nie musisz wykonywać obliczeń. Lata doświadczeń pokazują, że przekrój 1,5 mm2 (dla miedzi!) nadaje się do wykorzystania w ponad 99 % przypadki aranżacji sieci oświetleniowych. Tylko w rzadkich sytuacjach (bardzo długie linie itp.) konieczne jest sprawdzenie spadku napięcia i rezystancji pętli faza-zero.Może zaistnieć potrzeba zwiększenia przekroju. Ale w przypadku standardowych przypadków najlepszą opcją jest użycie kabla VVG-1.5 z odpowiednią liczbą rdzeni lub jego zagranicznych i krajowych odpowiedników.

Do układania okablowania nie można używać produktów z miękkimi przewodami linkowymi, a także kabla PUNP i jego analogów.

Oznaczenie przewodnika

Do prac elektrycznych wygodniej jest używać kabli, których wszystkie przewody są oznaczone. Wykonywany jest za pomocą izolacji w różnych kolorach. W przypadku kabli trójżyłowych stosowanych w jednofazowych sieciach 220 V oznaczenie kolorem wskazane w tabeli stało się rodzajem standardu.

Niezastosowanie się do dopasowywania kolorów nie doprowadzi do katastrofy lub utraty wydajności sieci, ale do zamieszania i błędów instalacji - prawie 100%.

Mniej powszechną opcją jest znakowanie cyfrowe. Liczby od jednego do maksymalnej liczby żył w kablu są nanoszone na izolację na całej długości przewodu. W przypadku użycia kabla nieoznaczonego, po ułożeniu i przecięciu należy go wybić multimetrem lub w inny sposób i samodzielnie oznaczyć żyły.

Połączenie przewodów miedzianych i aluminiowych

Powszechnie wiadomo, że przewody w okablowaniu elektrycznym nie powinny stykać się bezpośrednio. Miedź i aluminium mają znaczną różnicę w potencjale elektrochemicznym, więc w miejscu ich kontaktu pojawi się pole elektromagnetyczne.Jest to nieistotne, ale przez długi okres użytkowania prąd stale przepływający przez złącze podczas interakcji z wilgocią atmosferyczną spowoduje korozję elektrochemiczną. Prowadzi to do powstania filmu tlenkowego, pogorszenia kontaktu i miejscowego przegrzania, a efekty te nasilają się z czasem. W efekcie dojdzie do spalenia punktu styku, a nawet zapłonu izolacji przewodów lub innych pobliskich obiektów.

Dlatego druty miedziane i aluminiowe można podłączyć tylko za pomocą zacisków wykonanych ze stali. Co więcej, zapomnij o samej możliwości wykonania okablowania aluminiowego i wykonania go tylko z przewodów miedzianych.

Wybór skrzynki przyłączeniowej

Jeżeli instalacja prowadzona jest w dzielnicy mieszkalnej, wybór puszki przyłączeniowej sprowadza się do zakupu puszki plastikowej odpowiedniej do:

• okablowanie zewnętrzne;
• ukryte okablowanie;
• montaż na przegrodzie z płyt gipsowo-kartonowych.

Trzeba też zwrócić uwagę na rozmiar - jeśli ma wykonać dużą ilość połączeń w jednej puszce, to wymiary puszki należy zwiększyć.

Ale jeśli skrzynka przyłączeniowa zostanie zainstalowana w pomieszczeniu o specjalnych warunkach (produkcja itp.) lub na zewnątrz, należy zwrócić uwagę na stopień ochrony przed wilgocią i kurzem IP i wybrać produkt spełniający warunki pracy.

Okablowanie i połączenia

Kluczową kwestią przy podłączaniu oprawy przez dowolny wyłącznik jest jakość połączeń elektrycznych. Jeśli ta praca jest wykonywana słabo, wszystko inne jest bez znaczenia.

Usuwanie izolacji

Przede wszystkim kable należy skrócić do wymaganej długości. Możesz to zrobić za pomocą szczypiec. Następnie usuń izolację w żądanych obszarach.

Kabel zawiera co najmniej dwie warstwy izolacji:

• zewnętrzny - wspólny dla wszystkich przewodników;
• wewnętrzny - indywidualny dla każdego rdzenia.

Obie warstwy można usunąć nożem ślusarskim - przeciąć plastik wzdłuż pierścienia, starając się nie dotykać żył, a powstały kawałek usunąć.

Usuwanie izolacji zewnętrznej nożem.

Jeszcze lepiej jest użyć specjalnych ściągaczy do izolacji zewnętrznej i wewnętrznej.

Usuwanie izolacji zewnętrznej za pomocą ściągacza.

Usunięcie izolacji za pomocą ściągacza.

Ich zaletą jest to, że można regulować głębokość wcięcia tak, aby nie uszkodzić rdzeni. Dodatkowo drut po przecięciu wygląda ładniej.

Strand

Podczas odłączania przewodów w puszce połączeniowej można wykorzystać zaciski zaciskowe. Istnieje jednak rozsądna opinia, że ​​ta dobra, wygodna i progresywna metoda nie gwarantuje niezawodnego kontaktu przez wiele lat (zwłaszcza przy dużych prądach), więc stary dobry skręt nie zejdzie ze sceny na długo.

Przed przystąpieniem do pracy warto raz jeszcze pamiętać, że nie da się skręcić przewodów miedzianych i aluminiowych. Możliwe jest skręcanie aluminium razem, ale kruchość tego metalu nakłada ograniczenia na tę metodę. Dlatego optymalne jest skręcanie razem przewodów miedzianych. Ponadto miedź łatwo się lutuje, dlatego zaleca się lutowanie styku po skręceniu. To ochroni powierzchnię przewodnika przed utlenianiem i zapewni mechaniczną wytrzymałość połączenia.

Skręcanie po lutowaniu.

Inną opcją jest spawanie końcówek skręconych drutów. Będzie to wymagało spawarki przemysłowej lub domowej.

Skręcanie po spawaniu.

Przewody linkowe można zaciskać, ale będzie to wymagało miedzianych tulei, specjalnych narzędzi i umiejętności.

Zestaw materiałów i narzędzi do zaciskania.

W każdym razie miejsca skręcenia muszą być izolowane. Oprócz taśmy elektrycznej odpowiednie są specjalne plastikowe nakładki. Używając koszulki termokurczliwej należy pamiętać, że ostre końce przewodów mogą uszkodzić nałożoną cienką rurkę. Dlatego wskazane jest stosowanie termokurczu w dwóch warstwach.

Izolacja za pomocą rurki termokurczliwej.

Dobrą alternatywą dla zacisków sprężynowych i skręcania jest zastosowanie zacisków śrubowych. Jednocześnie rozwiązany jest problem kontaktu aluminium z miedzią. Ale zajmują więcej miejsca w puszce połączeniowej, a montaż jest bardziej pracochłonny.

Przykład podłączenia przewodów za pomocą samozaciskowych złączy Wago.

pogoń za ścianą

W przypadku wybrania opcji ukrytego okablowania, przed przystąpieniem do montażu należy wykonać w ścianie kanały do ​​układania produktów kablowych - stroboskopów (termin stroboskop znajduje się w literaturze technicznej i normatywnej). Najlepiej wykonać je specjalnym elektronarzędziem - bruzdownicą. Jeśli go tam nie ma, wystarczy młynek lub dziurkacz. W ostateczności młotek i dłuto.

Praca jest bardzo zakurzona, dlatego konieczne jest zapewnienie środków ochrony układu oddechowego, a także otaczających obiektów.

Podczas pracy należy przestrzegać kilku ograniczeń:

• stroboskopy można układać ściśle poziomo lub pionowo (pod kątem 0 lub 90 stopni);
• nie można ciąć poziomych kanałów na ścianach nośnych.

Pozostałe zasady można znaleźć w SP 76.13330.2016 (aktualne wydanie SNiP 3.05.06-85).

Następnie we wcześniej wyselekcjonowanych miejscach należy wyposażyć wnęki pod montaż puszek elektrycznych i gniazd. Odbywa się to za pomocą wiertła.

Instalacja przełącznika

Przy otwartym okablowaniu przełącznik jest instalowany na panelu okładzinowym lub bezpośrednio na ścianie.

Montaż wyłącznika napowietrznego.

W przypadku wybrania opcji wbudowanej puszka jest najpierw montowana i wyprowadzany jest do niej kabel.

Montaż gniazda i wyjścia kablowego.

Następnie kabel jest cięty, jak wskazano powyżej: należy go skrócić i zdjąć izolację.

Następnie z włącznika należy usunąć ozdobne detale - ramkę i klucze.

Przełącznik z usuniętymi elementami dekoracyjnymi.

Następnie musisz podłączyć przewody do zacisków. Jeśli zaciski zaciskają się, to po prostu wkłada się w nie rdzenie. Jeśli śruba - należy je mocno dokręcić śrubokrętem.

Podłączanie przewodów do zacisków zaciskowych.

Następnie dokręć śruby rozprężnych płatków, aż urządzenie zostanie całkowicie zamocowane w gnieździe i, jeśli przewiduje to konstrukcja, przymocuj je do ściany za pomocą wkrętów samogwintujących.

Mocowanie przełącznika za pomocą wkrętów samogwintujących.

Następnie możesz ponownie zainstalować plastikowe części, przyłożyć napięcie i wypróbować działanie obwodu.

Opisano bardziej szczegółowe instrukcje dotyczące instalacji przełącznika osobny artykuł.

Połączenie za pomocą skrzynki przyłączeniowej

Połączenie za pomocą puszki połączeniowej jest zawsze zalecane, z wyjątkiem realizacji wielopunktowego schematu sterowania oświetleniem za pomocą połączenia szeregowego. punkty kontrolne i przełączniki krzyżowe. W takim przypadku lepiej ułożyć kable i połączyć pętlą.

W przypadku wybrania montażu ze skrzynką przyłączeniową, odbywa się to zgodnie z następującymi zasadami:

• od rozdzielnicy do skrzynki układany jest dwużyłowy kabel zasilający (trójżyłowy, jeśli występuje przewód uziemiający) z przewodami fazowymi i neutralnymi;
• każda oprawa posiada własny kabel dwużyłowy (trójżyłowy w sieciach) TN-S lub TN-C-S) z żyłami L oraz N (PE);
• przewodniki N oraz PE podążaj w tranzycie przez pudło do lamp, w razie potrzeby rozgałęziają się zgodnie z liczbą lamp;
• przewód fazowy ma przerwę, urządzenie przełączające jest do niego podłączone zgodnie ze schematem;
• do przełącznika spuszczany jest kabel z odpowiednią liczbą żył.

Konduktor PE w obecności uziemienia ochronnego konieczne jest jego ułożenie, nawet jeśli używane są lampy bez uziemienia (na przykład z żarówkami). Pomoże to uniknąć problemów podczas odbudowy sieci w przyszłości.

Zalecamy, aby wyraźnie zobaczyć, jak robią to mistrzowie.

Podłączanie przełącznika z lampami połączonymi równolegle

Takie włączenie nie ma zasadniczych różnic w stosunku do zwykłego - przewody fazowe i neutralne są ciągnięte do pierwszej lampy zgodnie ze schematem, stamtąd do drugiej i tak dalej. Jeśli jedna lampa się wypali, reszta będzie nadal działać. Warto tylko pamiętać, że w takim schemacie przełącznik musi być przystosowany do całkowitego prądu wszystkich lamp.

Schemat równoległego połączenia lamp.

Przeczytaj także: Jak połączyć żarówki szeregowo i równolegle?

Schematyczne przykłady połączeń

Jako prosty przykład rozważ, jak wygląda obwód podłączenie włącznika do żarówki (dostępne uziemienie ochronne). Kabel trzyżyłowy jest wprowadzany z ekranu do pudełka, a kabel trzyżyłowy trafia również do lampy. Przewód fazowy jest uszkodzony, urządzenie przełączające jest podłączone do szczeliny za pomocą kabla dwużyłowego.

Schemat okablowania i okablowania dla opcji z pojedynczym wyłącznikiem.

Podobny obwód z potrójnym wyłącznikiem i trzema lampami wygląda o wiele bardziej skomplikowanie. W skrzynce wykonano więcej połączeń, więc trzeba wybrać większą skrzynkę przyłączeniową.

Schemat układania i okablowania dla wariantu potrójnego urządzenia.

Jeszcze trudniejsza jest instalacja w puszce z dwoma lampami i dwiema przełączniki dwuprzebiegowe. Taki schemat najlepiej wykonać za pomocą pętli.

Schemat ułożenia i podłączenia przewodów dla wariantu z dwoma urządzeniami przelotowymi.

Oczywiście w drugiej opcji instalacja jest uproszczona, a zużycie produktów kablowych jest zmniejszone.

Schemat układania pętli i przewodów łączących dla wariantu z dwoma urządzeniami przelotowymi.

Błędy i możliwe usterki

Jednym z głównych błędów podczas podłączania przełącznika jest nieprawidłowe określenie lokalizacji jego zacisków. Wiele osób uważa, że ​​domyślnie oddzielny terminal jest zawsze powszechny. To nie jest prawda - producenci mogą układać terminale w dowolnej kolejności. Dlatego przed rozpoczęciem instalacji konieczne jest ustalenie wniosków z aparatu. Jest to łatwe, jeśli do urządzenia jest podłączony obwód. Jeśli nie, możesz użyć multimetru do przetestowania połączeń wewnętrznych. Jednocześnie proces ten będzie sprawdzał urządzenie pod kątem serwisowania.

Kolejnym częstym błędem jest nieprawidłowe podłączenie przewodów w pudełku. Aby to zminimalizować, konieczne jest stosowanie kabli z zaznaczonymi żyłami. Jeżeli żyły są tego samego koloru, po ułożeniu i przecięciu kabli należy je wywołać multimetrem i oznaczyć niezależnie.

Lekcja wideo: 5 błędów podczas odłączania skrzynek przyłączeniowych.

Środki bezpieczeństwa

Głównym środkiem bezpieczeństwa podczas układania okablowania jest wszystkie operacje muszą być wykonywane pod napięciem. Jeśli system oświetleniowy jest wykonany od podstaw, podłączenie przewodu zasilającego do wyłącznika odbywa się na końcu. Jeżeli prowadzone są prace mające na celu przebudowę lub naprawę istniejącego obwodu, należy podjąć środki techniczne:

• wyłączyć wyłącznik (lub przełącznik) instalacji oświetleniowej;
• podjąć środki zapobiegające spontanicznemu lub błędnemu włączeniu - odłączyć przewód zasilający od zacisku maszyny;
• jeśli system zasilania jest wykonany zgodnie z zasadą TN-S, odłączony przewód musi być podłączony do szyny uziemiającej;
• sprawdź brak napięcia na przewodzie fazowym.

Ważny! Brak napięcia należy sprawdzić bezpośrednio w miejscu pracy - w skrzynce elektrycznej lub na zaciskach przełącznika.

Zasady ochrony pracy podczas pracy w instalacjach elektrycznych nakazują również stosowanie rękawic dielektrycznych, dywanów, izolowanych elektronarzędzi. Jest mało prawdopodobne, że ktoś w życiu codziennym znajdzie sprzęt ochronny przetestowany w laboratorium, ale jeśli to możliwe, należy go używać. Nie ma zbyt wiele bezpieczeństwa. Przynajmniej możesz wizualnie monitorować stan izolacji narzędzia ręcznego. Dzięki takiemu podejściu prawdopodobieństwo porażenia prądem podczas pracy będzie minimalne, instalacja zostanie wykonana dokładnie, szybko, wytrzyma długo i niezawodnie.